Diş Eti Çekilmesinin Tanı ve Tedavisi

Diş eti çekilme şikayeti ile gelen hastaya fiziki muayene ile birlikte diş röntgeni de istenir. Hastanın kullandığı ilaç, sigara tüketme sıklığı gibi bilgiler değerlendirilerek bir tanı planı oluşturulur.  Hastanın cep derinliklerini ölçmek tanı için önemlidir. Sağlıklı bir ağızda cep derinliği genellikle bir ile üç milimetre arasındadır.Dört milimetreden daha derin cepler periodontitis varlığına işaret edebilir. 5 milimetreden  daha derin cepler ise iyi temizlenemez ve müdahale gerektirir. Bu derin ceplerde, hekim röntgenden hastanın kemik seviyesine de değerlendirir.5 mm ve daha derin ceplerde kemik kaybı görülme ihtimali yüksektir ve müdahale edilmelidir.

Diş eti çekilme seviyesi belirlendikten sonra hekim diş etinde bulunan tartarları temizlerek tedaviye başlar. Tedavinin amacı dişlerin etrafındaki cepleri iyice temizlemek ve kemiğe zarar gelmesini önlemektir. Hastanın da tedavi devam ederken ağız hijyenine dikkat etmesi, dişlerini düzenli fırçalaması ve tütün tüketimini en aza indirmesi gereklidir.

 

Diş eti çekilmesi ileri seviyede değilse basit detertraj(ultrasonik bir cihazla diş etlerinden diş taşlarının arındırılması),lazer veya el aletiyle diş taşları( tartarlar) temizlenerek tedavi tamamlanır. Topikal(bölgesel) antibiyotikler,ağız gargaraları ve antibiyotik içeren jeller  ağız içinde cepler iyice temizlendikten sonra bölgeye uygulanabilir. Hekim gerek görürse oral antibiyotik tedavisine de başlayabilir.

İleri seviyede diş eti çekilmesi görülen bireylerde, cerrahi müdahele gerekebilir. Flep kaldırmaya(cep küçültme ameliyatı) ihtiyaç duyulabilir. Hekim, diş etine kesiler yapar, böylece diş eti dokusunun bir bölümü geri kaldırılabilir ve daha etkili temizleme ve kök düzeltme için kökleri açığa çıkarabilir. Çok fazla miktarda çekilme varsa diş eti büyük oranda azaldıysa bölgeye yumuşak doku greftleri uygulanabilir. Greftleme, bireyin kendinden ya da başka bir dönor kaynağından alınan dokunun, hastaya aktarılması işlemidir.